Krautrock gibi birçok müzikal akım arkasında bazı sırlar, daha doğrusu bazı nedenler hatta yaşamlar barındırmaktadır. Yaşanmışlıktır temel …Burroughs, Cassady, Kerouac gibi beatnik herifler yeni nesil hipilere, çiçek çocuklara ilhan vermesi gibi. Bunun da müziğe yansıması malum zaten. Müzik, mercekte kırılan ışığın dönüştüğü renk yelpazesidir.
Bu hep böyle olmuş, böyle gelmiş. Dünya’nın neresine giderseniz gidin kalıcı olan, kitleler üzerinde etki yaratan müzik, yaşanmışlıkla yoğrulan bir temele sahiptir. Makedonların en ünlü grubu “Leb I Sol”’ün yerel eski bir şarkıdan esinlendiği “Jovano Jovanke” bu söylediğime çok uymakta. Sevdiği Jovanke adlı kızı ailesinden isteyen ama baba tarafından reddedilen bir adamın hikayesidir. Leb I Sol’de bunu 70’lerde enstrümantal olarak yorumlamış. Bugün Leb’I Sol hala aktiftir ve verdikleri her konserde o şarkıya tüm seyirciler alkışla eşlik eder. Hani bizdeki Ahmet Güvenç besteli Barış Manço & Kurtalan Express imzalı “Gülpembe” gibi…Bu yaşanmışlık nesillere, türlere, ekollere hep neden teşkil etmiş. Japon “Flower Travellin’ Band”’in “Kamikaze” şarkısından tutun, Ermenilerin 78 yılına ait “Zartong”’una, Arjantin’in “Arco iris” inden, Romen “Phoenix” ine kadar binlerece grupta, onbinlerce şarkıda bu izler mevcuttur.
Taner Öngür’ün deyimi ile “Anadolu Pop (Rock)” ta bizim yaşanmışlığımızı temel alır. Anadolu Rock: Türk halkının ruhunun derinliklerinden gelen halk müziğinin, rock müzik gözlüğündeki görünümüdür. Bundan dolayı Erkin Koray’lar, Barış Manço’lar, Cem Karaca’lar, Ersen’ler, Moğollar, Kurtalan Express, Kardaşlar….vs. asla unutulmadılar. Bu isimler hala Rocker yabancıların en çok bildiği, dinlediği isimlerdir.
Enteresan değil mi, efsanelerin elinden o meşaleyi alıpta yürüyen birilerinin olmaması? Bugün Türkiye’de bu kadar sevilen Rock müziğin garip bir biçimde bu kadar sığ ve kısır olmasının nedeni bu anlattıklarımın yokluğu olabilir mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder